ErnestWanneer we aan drugsverslaafden denken, zullen de meeste vaak een man voor zich zien. Ook in films en series zijn vaker mannen dan vrouwen verslaafd. Maar klopt dat beeld wel? Oftewel, wat is de verhouding tussen mannen en vrouwen bij een drugsverslaving?
Zijn mannen vaker verslaafd?
Er lijkt een verschil te zijn tussen het aantal mannen dat kampt met een drugsverslaving ten opzichte van vrouwen. In een onderzoek uit 2010 was dat 0,9% van de mannen en 0,8% van de vrouwen. Je zou kunnen concluderen dat mannen dus eerder drugsverslaafd raken dan vrouwen, maar dat het verschil niet heel groot is.
Toch lijken andere cijfers iets anders te vertellen. Van de verslaafden die daarvoor behandeling kregen in de afgelopen jaren, was 70% man. Dat betreft dan wel alle soorten verslaving. Toch blijkt nog steeds dat zo ongeveer evenveel mannen als vrouwen kampen met een verslaving, al komt het iets meer voor bij mannen. Het verschil lijkt wel minder groot te worden.
De verschillende tussen verslaafde mannen en vrouwen
Ondanks dat het percentage verslaafden elkaar niet veel ontloopt bij de seksen, zijn er wel degelijk grote verschillen tussen verslaving bij mannen en vrouwen te herkennen. Bijvoorbeeld:
- mannen ontkennen hun verslaving vaker dan vrouwen;
- vrouwen daarentegen erkennen hun verslaving gemakkelijker maar voelen zich wel schuldig en/of schamen zich ervoor;
- bij vrouwen is er vaker een psychologisch probleem dat aan de verslaving ten grondslag ligt;
- mannen raken eerder in het leven verslaafd, dit komt omdat mannen op jonge leeftijd zich minder snel ontwikkelen op neurologisch gebied en daarbij wel op zoek gaan naar sensatie, beloning en nieuwe ervaringen;
- vrouwen laten zich minder gemakkelijk behandelen en de behandeling lijkt ook minder vaak aan te slaan;
- mannen vallen wel vaker terug en de triggers hiervoor zijn vaak kleiner (oftewel, ze hebben minder nodig om weer in oud gedrag te vervallen).
Wat betekent dit voor afkicken?
Hoewel vrouwen dus gemakkelijker erkennen een verslaving te hebben, laten ze zich minder gemakkelijk behandelen. Daarom zie je tot op de dag van vandaag meer mannen dan vrouwen in een kliniek of onder behandeling voor afkicken van drugs. En dat terwijl het heel moeilijk is om dit in je eentje te doen. Ik bij het afkicken zijn er nog verschillen te herkennen tussen mannen en vrouwen. Zo wordt bij vrouwen de drempel om zich te laten helpen steeds groter naarmate ze langer verslaafd zijn, bij mannen lijkt dit niet het geval te zijn. Ook ervaren vrouwen het fysiek afkicken vaak veel heftiger dan mannen (wellicht omdat de middelen vaak ook heftigere effecten hebben op vrouwen). Tot slot worden mannen die gaan afkicken vaker gesteund vanuit hun omgeving dan vrouwen. Die hebben dan toch meer het gevoel er alleen voor te staan.
Ondanks dat er dus geen wezenlijk verschil in het aantal drugsverslaafde mannen en vrouwen, verloopt zo’n verslaving en het eventuele herstel dus bij hen wel duidelijk anders. En waar de behandeling voorheen, tot eind vorige eeuw helemaal, vrij uniseks was, bieden deze inzichten steeds meer mogelijkheden om mannen en vrouwen anders te benaderen, behandelen en dus helpen. Dit kan voor zowel mannen als vrouwen leiden tot succesvoller afkicken van drugs.
